۱۳۸۸ مهر ۱۲, یکشنبه

دشمنان مشترک دو کشور ایران و اسرائیل

آدولف هیتلرسالها پیش از آنکه لقب "رهبر" را به خود اعطا کند، در سخنرانی هایش بارها و به شیوه ای پیگیر، یهودیان را تهدید به نابودی می کرد وامروز می دانیم که منظورش هرگز و به هیچ وجه تنها و تنها یک شعار عوامفریبانه نبود که بخواهد با بیان آن توده مردم را به دنبال خود بکشد، گو اینکه میلیونها نفر گله وار از او تبعیت کردند و سپس نیز همه خود را بی گناه و حتی بی اطلاع می دانستند.
هیتلر در کتاب معروفش "نبرد من" همواره از نابودی ، بگفته او، "نژاد یهود" سخن گفته بود و پس از آن که قدرت را کاملا قبضه کرد، بارها در مجلس شورای ملی آلمان – رایشستاگ – جمله استاندارد و کلاسیک خودرا بکار برد که "اگرسرمایه یهودی بخواهد جنگ را آغاز کند ، نتیجه آن نه شکست آلمان، که نابودی یهودیان اروپاست" .
هیتلر گاه ازواژه "سرمایه یهودی" و گاه از واژه "یهودیت سرمایه" استفاده می کرد. توده عامی و باندهای فاشیستی، مجذوب این شعارها و اصطلاحات پوچ و بی معنی بودند.
اما امروز هیچ مورخ و پژوهشگری در این مورد تردید ندارد که هیتلر از همان آغاز، نه فقط در اندیشه به راه انداختن جنگ بود ، بلکه با تکرار مداوم این جمله می کوشید که یهودیان را مسئول و مسبب جنگی بنامد که خود درتدارکش بود وبرای آن زمینه سازی می کرد که نابودی یهودیان را محق جلوه دهد، همان گونه که او یهودیان را مسؤول شکست آلمان در جنگ اول جهانی می نامید.
نظام تمامیت خواه این چنین "دشمن" دلخواه خود را می آفرید، زیرا این قبیل نظام ها همواره خود را با "دشمن" خیالی یا فرضی و یا آفریده تخیل و تبلیغات خویش روبرو می بینند.
نظامی که بر محور "رهبر" می چرخد، بدون یک "دشمن خیالی" و " ایادی" آن در درون و برون، نمی تواند به حیات خویش ادامه دهد. او به این دشمن فرضی سخت نیازمند است تا بتواند همیشه و هرجا همه کس را به اسارت خود درآورد و به این ترتیب در جامعه "وضعیت اضطراری" برپا سازد. ایجاد فضای رعب و وحشت به "رهبر" امکان می دهد که مجموعه اصول حقوقی و قانونی را بطور کامل از اعتباربیاندازد، زیرا در فضائی خالی از حق و عدالت اراده رهبر حکم "حق" وفرمان او حکم " قانون" را پیدا میکند – همان پدیده ای که امروز شوربختانه در جمهوری اسلامی ایران برقرار است.
کشوری که اکنون اسرائیل خوانده میشود از دیر باز سرزمین باستانی یهودیان بوده که پس از دو هزار سال غربت به آنجا بازگشته اند و حالا از آنجا یک کشور بهشت و یک سرزمین پیشرفته ساخته اند .کسانی که خود یک بهشت برین را تحویل گرفته اند و اکنون آنرا به بیابانی سوخته تبدیل نموده اند چون عرضه ترقی در کشور خود را ندارند میخواهند با بهانه قرار دادن اسرائیل سرپوشی بر روی ناکامیهای خود قرار دهند و از این روی هست که تمامی رسانه ها در این قبیل کشورها بحث اصلیشان بجای مسائل کشور شده است فقط و فقط اسرائیل .وبا تجهیز فلسطینیان به انواع ابزارها نمی گذارند آب خوش از گلوی اسرائیلیان پائین برود .
تصور کنید که اگر از عراق هر روز به سوی ایران موشک پرتاب می کردند، ارتش ایران چه واکنش کوبنده ای نشان می داد. آمدند و برج های دوقلوی را منفجر کردند، ببنید آمریکا به جنگ عراق و افغانستان رفت. ولی اسرائیل هر روز هدف موشک پرانی قرار دارد و تحمل می کند.
صلح هنگامی خواهد آمد که فلسطینیان و دولت سوریه و دیگران کشورهای عربی رهبرانی داشته باشند که بپذیرند که وظیفه آنها تامین رفاه و آسایش مردمانشان هست و نه جنگ و خونریزی .وقتی در مدارس عربی کتابهای درسی را عوض کنند و این همه از جهاد و شهادت سخن نگویند، وقتی تلویزیون حماس در برنامه کودکان خود اعلام نکند که هر کودک فلسطینی که یک سرباز اسرائیلی بکشد یک راست به بهشت خواهد رفت، اگر به کودکان و نوجوانان و زنان و مردان یاد بدهند که صلح و آشتی چه نعمت بزرگی است، آنگاه است که می توان امید به رفع اختلافات و برقراری صلح داشت.
هیچ انسانی راضی به کشته شدن بیگناهان و به خصوص زنان و کودکان در هیچ جنگی نیست . ولی این موضوع را باید از کسانی پرسید که با قرار دادن بی گناهان به عنوان سپر دفاعی و به خصوص ابزار تبلیغاتی در صددند که از این اتفاقات به نفع خود بهره گیری نمایند . کسی نیست به اینان گوشزد گردد شما که این همه دم از شهادت و نعمات آن میزنید چرا خود را در پی ماشینهای ضد گلوله و مکانهای امن پنهان میکنید خود بیائید وبه فیض عظیم شهادت که هر دم از آن مینالید برسید و از مواهب آن بهره مند گردید و دیگران را به حال خود رها کنید تا از مواهب دو روزه زندگانی بهره مند گردند .ایرانیان و اسرائیلیان نه تنها از دیرگاه تاریخ تاکنون دشمنی با یکدیگر نداشته اند بلکه همواره در پناه هم با صلح و برابری زندگی نموده اند هر دو کشور دشمن مشترکی دارند که تازیان زبونند . ایران و اسرائیل میتوانند با دادن دست دوستی و برادری به یکدیگر دشمنان دیرین خود و بشریت را بر جای خود بنشانند.

پاینده ایران

هیچ نظری موجود نیست: